Nu onze kerken de mogelijkheid bieden om voor andere doeleinden gebruikt te worden vond AHA! Events de kerk van Sint Jan in de Weeldestraat een ideale locatie om er kleinschalige concerten op een hoog niveau aan te bieden.
Paul Michiels etaleerde gisterenavond als eerste zijn grote klasse. Het werd een muzikale trip vol passie, emotie en veel vakmanschap.
Trio topmuzikanten
P.P. wordt volgende maand 77, maar aan ophouden denkt hij nog lang niet. Naast optredens met een full-band toert hij ook in trio, samen met zijn vaste pianist en trouwe soldaat Hervé Martens (o.a. Soulsister, Kate Ryan, Gibson Brothers, Gunther Neefs) en drummer/percussionist Dave Imby (o.a. Kid Creole and the Coconuts, Paul Young, Texas). Met die semi-akoestische set, “Pure Songs” genoemd, daalde hij gisteren neer waar eens het altaar stond.
De zowat 175 aanwezigen kregen precies wat het programma vooraf aankondigde, een pure, soms ingetogen, maar ook uitbundige mix van muziek uit zijn eigen uitgebreide Soulsister en solo-repertoire, afgewisseld met fijne jazz- en soulklassiekers.
De melkboer zijn boter kwam uit Weelde
Stipt om 20u00 kondigde Vicky van de organisatie het gezelschap aan waarna Michiels enkel begeleidt door pianist Hervé opende met “Shine” van zijn album Ageless. Het was een indrukwekkende entree die hij verlengde met het jazzy “I Am Home” van het jazz/pop album It’s A Gas dat hij opnam met Jeroen D’hoe.
“Goeienavond lieve mensen uit Ravels, of beter… Weelde”, sprak de Heistenaar het uitgelezen publiek toe. “Ik ken Weelde allang en het doet me een plezier hier nog eens te komen. Mijn vader was zoals jullie wel weten melkboer en vroeger nam hij op ronde ook boter uit Weelde mee. Dat kocht hij hier destijds in de melkerij, een mooie herinnering uit mijn kindertijd”, aldus ‘Polle Pap’, die vervolgens deed terug denken aan Woodstock (New York) in 1969 met “Going up the Country” van Canned Heat.
Een absoluut topmoment kwam er met “Time after Time”, Paul’s knappe cover van Cindy Lauper en het aansluitende Changes, een prachthit van Soulsister die in 1994 nog werd opgepikt door niemand minder dan Tom Jones, en waarbij de aanwezigen hun zangtalenten een mochten tonen door als ‘backings’ te fungeren.
Uit het Soulsister debuutalbum It Takes Two volgde dan het schone Down Town. “Ik schreef het nummer zelf in 1984 in een verliefde bui”, aldus de zanger. “En vandaag breng ik een jazzy-versie waarbij mijn rechterhand Hervé nog eens volledig los mag gaan, hij is wat mij betreft ‘the smallest big band of the world’”. Het werd er eentje met veel grinta.
Uit zijn tienerjaren bracht Paul Michiels dan “Blue Bayou” (1963) van Roy ‘Big O’ Orbison, van veel later (1988) volgde een bekroonde hit van Vaya Con Dios. Frontvrouw Dani Klein is al jarenlang een goeie vriendin van hem en toen ze bij Radio 2 in 2015 werd opgenomen in de Eregalerij bracht Paul deze versie uit als eerbetoon aan haar. Het publiek at uit Paul’s hand en zong enthousiast mee “Just a Friend of Mine”… schitterend !
Als laatste voor een korte break was er een hommage aan Ray Charles, één van Pauls grote voorbeelden en een artiest die hij ooit ontmoette in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. In combinatie met zijn vakkundige spel op de mondharmonica croonde hij You Don’t Know Me uit 1962 naar een nieuw hooptepunt.
Van Soulsister tot Sting, Elvis en Nat King Cole.
Eens iedereen terug op zijn kerkstoeltje zat stapte Paul Michiels tot aan de eerste rij en zette hij volledig a-capella “Happiness” in, een jazzy nummer dat hij ook schreef met de veelvuldig gelauwerde Vlaamse componist Jeroen D’hoe. De handen gingen op elkaar, zeker toen het trio “Tell me What it Takes” inzette, één van de grote hits van Soulsister. De sfeer in het voormalige ‘bidhuis’ zat er aardig in.
Over Soulsister gesproken… De band werd in 1993 uitgenodigd door niemand minder dan Sting om het voorprogramma van diens Europese tournee 'Ten Summoner's Tales' te verzorgen. Dat was een unieke gelegenheid voor de Belgische band en werd beschouwd als een mijlpaal in de Belgische muziekgeschiedenis. Van Sting zelf bracht P.P. het wonderlijke “Fragile”. Van een andere grootheid, Burt Bacharach vertolkte hij het jazzy “This Guy’s in Love with You”, halfweg met een knipoog naar Stevie Wonder’s “Isn’t She Lovely”.
In 1981 begon eigenlijk alles voor Paul Michiels vertelde hij. “Het nummer Females dat ik schreef werd toen opgepikt door de radiostations en kwam zowaar terecht in de toenmalige BRT Top 30… Op nummer 29, voor 1 week !”, voegde hij er smalend aan toe. Het werd een leuke vertolking waarmee Paul letterlijk fluitend uitpakte en waarbij hij ook even naar zijn achterste verwees…”I wasn't even able to move my ass, you can guess”. 😉
Michiels is naast zanger ook zelf een multi-instrumentalist en toonde dat eens te meer door zelf achter de piano te gaan zitten voor “No Rewind”, afkomstig van zijn dubbelalbum “Ageless”. Het nummer greep iedereen bij de keel, wat een stem ! Uit het songbook van Cole Porter toverde het trio dan “Why Wan’t You Behave”, ooit nog vertolkt door Ella Fitzgerald, maar ook nu groots neergezet met dank aan de indrukwekkende Hervé Martens achter de toetsen.
Paul zette dan zijn kraagske omhoog, pakte zijn gitaar, mompelde wat in de micro en beschreef hoe hij als zesjarig manneke in 1954 gefascineerd was door Elvis Presley… Alle remmen gingen los wanneer hij “That’s All Right” uit zijn heupen schudde... Wat een entertainer !
De speeltijd liep stilaan ten einde… “Never Let Her Slip Away” van Andrew Gold, heerlijk overgoten met een jazz-sausje opende de weg naar “The Way To Your Heart”. Daar had menigeen duidelijk naar uit gekeken. De bekendste Soulsister hit werd dan ook luidkeels meegezongen, Michiels zelf huppelde rond alsof de jaren op hem geen vat krijgen. Onder groot applaus verdween hij van de bühne.
Bissen en afsluiten in stijl
Lang verdween Paul Michiels niet van het podium, de fans wilden uiteraard meer en kregen dat ook met het schone “Forever Young”, een hit van Alphaville uit midden jaren tachtig waarmee hij ook zelf scoorde.
‘Polle’ bedankte zijn muzikale partners Hervé Martens en Dave Imby en het trio groette het publiek nog een laatste keer. Als eresaluut bracht Paul Michiels dan nog volledig a capella een korte versie van Smile, ondermeer een succes voor Nat King Cole… “Dank ‘AHA! Events’ voor de organisatie en de geweldige ontvangst, dank mensen van Weelde, jullie waren fantastisch”, besloot hij. “Blijf lachen, veel warmte en veel liefde”… "Habemus Papam" !
Een groot applaus barstte los voor één van de beste stemmen die ons land rijk is. Deze Paul Michiels zal ons ook de komende jaren nog veel muzikaliteit brengen. Met zijn enorme spectrum, zijn grinta, en vooral met zijn stem zal hij velen blijven bekoren.
Merci aan allen die hieraan meewerkten, merci AHA! Events om dit neer te zetten in Weelde.
Op zaterdag 11 oktober 2025 zakt Stan Van Samang af naar Weelde voor een concert op deze zelfde locatie. Tickets zijn reeds beschikbaar via AHA! Events. Tot dan.
FOTOREEKS : PAUL MICHIELS live AHA! Events Weelde
